هنگامی که پس از حمله ژاپنی ها به پرل هاربر در دسامبر1941 آمریکا وارد جنگ جهانی

دوم شد، رنجرهای آمریکایی نقش بزرگی در عملیاتهای ویژه بازی کردند. برای افسران

نیروی زمینی آمریکا که در پایگاهای بریتانیا بودند به زودی آشکارشد که آنها واحدی مانند

کوماندوهای بریتانیا در اختیار ندارند. سرلشکر تروسکات -رابط نیروی زمینی آمریکا با

ستاد مشترک بریتانیا- در ماه می 1942، طرحی را به ژنرال جورج مارشال پیشنهاد کرد

که تشکیل چنین  واحدی را تشویق می کرد. از آنجا بود که رنجرهای آمریکایی –معادل

کوماندوهای بریتانیایی- شکل گرفتند.

دستور تشکیل چنین واحدی به سرعت صادر شد و اولین گردان رنجر نیروی زمینی ارتش

آمریکا تشکیل شد. نام رنجر از آنجا انتخاب شد که باور عمومی بر این بود که واژه

"کوماندو" به برتانیایی ها تعلق دارد. تروسکات جنین اعتقاد داشت:

"شایسته بود سازمانی که مقدر بود اولین واحد زمینی آمریکایی باشد که

در اروپا با آلمانها واردنبرد شد رنجر نامیده شود چرا که درنهان آن

آمریکایی هایی که شجاعت، ابتکار، قصد، ناهمواری ، توانایی رزمی

 بالایشان را نشان دادند."

اولین فرمانده رنجرها سروان اورلاندو داربی –فراغ التحصیل وست پوینت- بود. به داربی

برای سازماندهی واحد جدید تنها چند هفته زمان داده شد. هزران سرباز پیاده نظام

درخواست ملحق شدند به واحد جدید را دادند. تعداد کمی از آنها استانداردهای سخت رنجرها

را شامل می شدند. اولین گردان رنجر رسما در 19 ژوئن 1942 شروع به کارکرد.

واحد جدید در مرکز آموزش کوماندویی آشنسری در اسکاتلند دوره دید. در آنجا کوماندهای

بریتانیایی 600 تازه کار را آموزش می دادند. 500نفر دوره تمام کردند، یک سرباز کشته

شد و چند نفر در تمرین با مهمات واقعی صدمه دیدند. رنجرها اسما آماده کارزار بودند.

49رنجر برای حمله بدانجام به دیپ انتخاب شدند. آنها اولین سربازان آمریکایی بودند که در

برابر آلمانها بر روی زمین جنگیدند. 3 نفر از آنها کشته شدند. از آنجا به بعد، رنجرها به

شمال آفریقا –جایی که پیکان حمله خود را متوجه بندر ارزو در الجزیره کردند- رفتند.

موفقیت این حمله، راه اولین لشکر پیاده نظام را برای حمله موفق و اشغال اوران صاف کرد.

واحد اولین تشویقنامه از ریاست جمهوری را در 31 مارس1943 زمانی که الگوتر را

تصرف و پاکسازی کرد و توانست 200 اسیر بگیرد، دریافت کرد.

رنجرها نقشی کلیدی درحمله به سیسیل و حرکت به سرزمین اصلی ایتالیا در سال1943

بازی کردند. آنها در مونت کاسینوی آنزیو جنگیدند. در ژانویه1944، رنجرها در جریان

ضدحمله آلمانها در ایتالیا متحمل تلفات سنگینی شدند.

رنجرها در طی قتل عام بزرگ در ساحل اوماها در روز دی شهرت بیشتری کسب

کردند.بیشتر پیاده شدن در این ساحل با پیاده شدن در 4 ساحل دیگر در آن روز مقایسه می

شود.

رنجرها سخت ترین اهداف زمینی را داشتند. نقطه دو هاک استحکامات سنگینی داشت و

آلمانها دفاع خود را بر فراز صخره هایی قرار داده بودند که در ساحلهای دیگر چنین صخره

هایی وجود نداشت. هنگامی که بیشتر تانکهای دوپلکس در دریا غرق شد، آمریکایی ها

ضربه بزرگی خوردند. قدرت آتش این تانکها -که باید رنجرها را در برابر مسلسهای آلمانی

در نقطه دو هاک پشتبانی می کرد- از دست رفت. بنابر این، رنجرها به تله افتادند و مجبور

شدند بدون بهره گیری از پستیبانی زرهی از صخره ها بالا بروند.

سختی وظیفه رنجرها در ساحل اوماها به بهترین وجهی توسط ژنرال عمربرادلی بیان شده

است:

"به هیچ فرماندهی (سرهنگ دوم رادر) یک چنین عملیان نومیدانه ای داده نشده بود."

این که با وجود تلفات سنگینی که متحمل شدند، نقطه دو هاک توسط رنجرها تصرف شد؛

عهدنامه ای از کیش رنجرها است.

رنجرها همچنین جنگ در شرق دور را نیز تجربه کردند. پس از حمله به خطوط دفاعی

ژاپنی ها در جزایر دینه گات، آنها اولین سربازان آمریکایی بودند که به فیلیپین بازگشتند.

آنها سه روز قبل از نیروهای اصلی آمریکایی  در اکلتبر 1944 پیاده شدند و به سرعت

اهدافشان را تصرف کردند.

در لوزان رنجرها درعملیاتی شرکت کردند که بسیاری آن را یکی از متهورانه ترین عملیات

نظامی تاریخ آمریکا می دانند. رنجرها 500نفر از کسانی را که در راهپیمایی مرگبار و

ننگین باتاآن شرکت داشتند را در عملیاتی که  30 مایل پشت خطوط دشمن انجام شد، نجات

دادند.به علاوه نجات آنان، رنجرها بیش از 200نفر ازنگهبانان آنها را کشتند، از دست

سربازان ژاپنی که برای گرفتن آنها اعزام شدند گریختند و به سلامت به خطوط خودی

بازگشتند. مدارک اشاره می کنند که این 500 اسیر چون مانع عقب نشینی ژاپنی ها شده

بودند، نزدیک بود که اعدام شوند.

رنجرها همچنین نقش مهمی در اشغال مانیل بازی کردند. هنگامی که خبر بمباران هیروشیما

و ناکازاکی رسید، آنها خود را آماده می کردند تا به خاک اصلی ژاپن یورش برند.

ویدئویی از رنجرها در جنگ جهانی دوم

http://www.youtube.com/watch?v=GlzUn_Wcg3U

مترجم:رضاکیانی موحد

محمدحسین پاز

انتشار یافته در مجله جنگ افزار